ARTIST INFO |
ROADHOUSE (B) website |
CONCERT INFO |
CONCERT REVIEW |
Tussen het festivalgedreun in zijn er toch nog ‘enkele’ juke-joints die ook de clubconcerten in ere houden en eentje daarvan is natuurlijk The Bordeline te Diest. Al wordt er toch een beetje uitgekeken dat er geen optredens worden gepland op het zelfde tijdstip dan een festival toch is het soms geen sinecure voor de vele programmeurs om daar rekening mee te houden en onder het moto ‘er kan nog altijd wel eentje bij’ kan trekken we in Diest naar de plaatselijke bluesclub al was het toch eventjes een tweestrijd om niet naar Conny te trekken in de Spirit of 66 maar om de Stanny een plezier te doen kiezen we maar voor deze rock-coverband. Vanavond op de bandstand staat Roadhouse, neeje nie die van Engeland maar onze eigenste Roadhouse en dit is toch ook een band die al wat jaartjes meedraaien. Ontstaan uit bassist Luc Gijbels (in een vroeger verleden nog bij de Antwerpse werelband The Pebbles). Samen met drummer John Verhas, Paul Eyckmans (harp en guitar) en Stan Pacan (guitar) bouwden ook zij stilaan maar zeker aan hun ‘road to glory’. Meer dan 20 jaar zijn ze al samen en hebben er door de tijd al heel wat concerten op zitten, en zoals Raymond het zo mooi kan zeggen…ze hebben zalen doen vol lopen en zalen doen leeglopen (op het einde van de gig hé Wim!) en nu staan ze op het podium te Diest en dit is sinds jaren een certitude geworden samen met de Huibbe en zijn Loony Goony... Fruits (Chilly Willy). Goe bezig of nie… wie zal het zeggen? Een feit is dat Roadhouse zich zelfs na een carrière van meer dan twintig jaar zich blijven toeleggen op covers en dat is toch wel een beetje jammer. Voor de aanwezigen gaat het er allemaal wel in als zoete koek omdat de setlist bezaaid is met nummers die wel door iedereen worden gesmaakt. Zoals bij gewoonte was ik reeds vroeg aanwezig omdat de soundcheck me gewoonlijk al een beeld geeft wat er te gebeuren staat die avond, maar soundcheck???? Het lijkt wel of er personen bij zijn die denken dat ze in een opname studio zijn. Vorig optreden was toch wel eventjes anders, de soundcheck van klasbak Sugar Blue… one, two, three check and done! Maar we komen natuurlijk voor het optreden….
Eén certitude heb je wanneer je als club, local bands als Roadhouse en Chilly Willy boekt. De keet loopt gewoon lekker vol, uiteraard niet met de echte bluesliefhebbers maar door de schare fans die deze bands door de decennia hebben opgebouwd, iets wat ook vanavond het geval was, ...of zat de sluiting van café de baas er ook voor iets tussen want Berlinda en haar gevolg waren er ook. Voor barkeepers als Wim zou het werken worden en ze moesten sommige ‘leuke’ intermezzo’s die zich afspeelden aan de andere kant van de bar spijtig genoeg aan hun blikken laten voorbijgaan. Ondertussen wees de klok 21.30 aan en dit is voor the Bordeline money time. Stanny, Paul, John en Luc beklommen het podium en bij de eerste tonen van ZZ Top’s ‘Jezus Just Left Chicago’…and he headed down to The Borderline …waren we vertrokken voor bijna twee uur van The Best Of …someone else. Ook Mick & Keith stonden op het appel en met ‘Under My Thumb’ begonnen de meeste aanwezigen mee te deinen al was het in de achterhelft van deze juke joint hoofdzakelijk 'pinte pakke' geblazen en werd ik alweer wat kleiner toen ik Vanessa en haar Rudy de keet zag betreden waardoor het tempo voor de 'jupkes' weer aardig werd opgedreven. 'The Boss' was na een leuk intermezzo van enkele weken ook terug present en was nog aan het nagenieten van de maguerita's maar ook van het Tampa Bay Blues Fest 2009 met o.a. Coco Montoya, The Fab. Thunbderbirds (die toch wel teleurstellend bleken te zijn), Eric Lindell (CD review) een sublieme Ruthie Foster (CD review),een legendarische Delbert McClinton ( ja Fred, gewoon naar Diest halen), Darrell Nulisch (Cd review) en Irma Thomas, en daarmee krijgen we natuurlijk het water in de mond maar 'back to reality'!!! Feit is uiteraard wanneer je een set van covers enkel malen hebt beleefd de aandacht voor de artiesten verdwijnt en je een optreden als dusdanig niet meer gaat beschouwen en je daardoor niet meer focust wat uiteraard niets afdoet aan het kunnen van gitaristen als Stanny en Polle. Het bewijs daarvan is een van de volgende nummers. Toen Dan Baird en Keith Christopher in 2007 nog hun opwachting maakten in Aarschot met The Yayhoos lieten ze de menigte zo luid smeken naar het nummer ‘Keep Your Hands to Yourself’ dat dit een ‘boost’ werd om een ‘gig’ naar een hoogtepunt te brengen waarbij dit nummer bij Roadhouse verdwijnt in de anonimiteit , cruel baby baby! Een boost kregen we wel bij Fogerty’s ‘Green River’ and so the crowd remember the things they love… Verdienstelijk was ook de traditional ‘The House Of the Rising Sun’, een Amerikaans volkslied dat de rock ’n roll analen werd ingezongen door the Animals en waarvan we vorige maand nog een pakkende versie te horen kregen in de AB van Roman. Bij covers heb ik zo iets van, je brengt ze zo perfect dat het moeilijk van het originele te onderscheiden valt of je brengt er een eigen bewerking van waarvan je zegt ..woaw!!! Maar helaas zijn sommige nummers al zo sterk gebracht door de originele artiest(en) dat je het misschien beter links laat liggen en daarmee doel ik op Bob Dylan’s ‘All Along The Watchtower’ dat door de interpretatie van Jimmy Hendrix zulk een transformatie onderging dat het voor rockbands nog moeilijk te evenaren zou worden. ‘On The Road Again’ en ‘When The Lady Smiles’ dat herkenden de meeste aanwezigen wel en daarmee zat de ‘performance’ voor 2009 van Roadhouse in The Bordeline er ver op… and the lady loved it, yeah, she loved it! en voor de Die Hards, de live DVD van Roadhouse kan je nog steeds bekomen via hun website en voor de Border was het kassa kassa en dat telt toch ook... Volgende vrijdag staat hier niemand minder dan 'the Gristle Man' aka Greg Koch op de buhne samen met de symphatieke Malford Milligan om hun nieuwe cd 'Nation Sack' (CD review) voor te stellen, dus voor die gitaristen die denken dat ze het kunnen....toch maar eens komen luisteren wat je zo allemaal kan met een telecaster. Dus andere koek!!! en oh ja, The 5'O Clock Shadow Blues Band hebben een nieuwe Demo uit met allemaal eigen werk om U tegen te zeggen maar daarover later deze week meer.... |