Zaterdag 18 april, niet dat we niets omhanden hebben want maar gisteren heb ik forfait moeten geven voor de Alex Rossi Band in ’t Goor (Wuustwezel) wegens een lichte aanval van de zomergriep of was het een beetje oververmoeid? Feit is dat ik voor het verdere seizoen geen risico wilde lopen en eventjes ‘quality time’ met mijne fauteuil heb gehouden. Maar na een dagje TV kijken hou ik het dan weer voor gezien en omdat de Kirri en zijn gang aka 5’o Clock Shadow Blues band een nieuwe demo uit hebben werd het tijd om deze locale bluesband nog eens een bezoekje te brengen.

Plaat van locatie: ’t Zothuis in Herselt. Zothuis zeg maar gerust zottekot want dit ‘estaminet’ waarvan het gebouw nog moet dateren uit de vorige eeuw werd door de huidige herbegier omgetoverd tot een heuse disco inclusief laserlights en doldraaiende spots.Foto’s nemen… forget it, zelfs m’n Nikon instellen op 6400 asa werd het quasi onbegonnen werk en hier dus een deftige shoot te nemen eveneens. Dus eventjes op monochroom omschakelen en dan maar tijd nemen om te luisteren naar de Kirri en zijn Rhythm sectie Jan en Kris.

‘Goe’ vol was het hier wel en buiten een grote delegatie van (ge)varenwinkel was er hier ook een minibusje fans uit de Borderline aanwezig en zo kan de Kirri stilletjes beginnen bouwen aan een fanclub, de keet dus goed vol en broeiend warm mede door de discospots en het niet voorradig zijn van de obligate airco .

Opener was nu eens geen eigen nummer want het verdienstelijke aan de ‘Shadows’ is wel het brengen van eigen materiaal waarvoor we toch steeds weer ons petje afnemen. ‘Slide’ geweld met ‘As The Crow FLies’ van den Tonny vulde onmiddellijk dit cafeetje en het zal wel vol goede bedoelingen zijn dat de ‘patron’ hier de local bands een kans geeft maar uiterst geschikt hiervoor is deze locatie niet. Na ‘Goodmorning Blues’ werd het toch tijd om eigen werk uit hun debuut cd op het publiek los te laten en onder luid aanmoedigend getier kwamen hun ‘hits’ als ‘So Hard To Do’ en ‘Don’t Love me' aan de bak.

Ook de Kirri kreeg het behoorlijk warm en om zijn stembanden een beetje rust te gunnen kwam de band aandraven met een instrumentaaltje waarvan het ook de eerste keer was dat ik dit te horen kreeg, of kwam het doordat ik me aan de ‘sprudel’ pleegde te houden want het zou een avond worden van zware verplichte pesterijen vanwege onze wetsdienaars. ‘Instrumental E’ is de naam van deze constructie en Kirri… ja hier mis ik toch wel iets, misschien een solootje van een bluesharp of saxofoon zou dit nummer meer body kunnen geven en het antwoord van Kris zal wel zijn…hier wordt aan gewerkt! Na een ander nieuwtje en eentje uit de kersverse demo werd het stilaan tijd om de instrumenten rust te gunnen en na het nieuwe ‘New Hollywood’ kwam nog ‘Ain’t Gonna Crawl’ en kon de deur open om enige verluchitng toe te laten.

Doordat de deur open ging kwam er buiten frisse lucht nog ander schoon volk binnen en nog met zijn snowboots aan kwam daar den Bruno binnengewaaid uiteraard met zijn ‘Vivke’ recht van ‘bei heidi’ en voor Bruno breekt nu een periode aan van een paar maanden verlof uitgezonderd het laatste weekend van augustus want dan staat het ‘gezelligste bluesfestival’ op het programma en moeten die van ‘Artois’ weerom overuren kloppen.

De roodhemden van (Ge)varenwinkel hadden me al een flyertje in mijn handen gestopt met de namen op wie we op dit ‘wereld event’ mogen verwachten, namen waarvan ik er trouwens al enkele kende maar waarvoor ik al een tijdje op m'n tong heb moeten bijten. Verschijnen op de agenda kan helaas nog niet want daarvoor heb ik mijn woord gegeven maar er werd niet bij vermeld dat niet niet zou kunnen in bijvoorbeeld deze recensie, dus…:-)

The Wieners(NL), Helix Electrix(B), Stacie Collins (US), Cedric Burnside & Lightnin’ Malcolm (US), Nathan & the Zydeco Cha Cha’s (US) zijn er toch al een paar die we willen vermelden en mogen verwacht worden op de weide in Varenwinkel, de andere hou ik nog een weekje achter en er wordt ook nog gehoopt op een ‘krak’ uit Zydeco Country en dan zal het maar en kwestie van tijd meer zijn wanneer het volledige programma op jullie wordt losgelaten en je dit in 'bold' kan markeren in jouw kalender.

Na deze nieuwtjes werd het ‘money time’ voor de 5’o Clock Shadow Blues band en dit begon met enkele akoestische nummers  als ‘Singing The Blues’ en St. Louis Blues van WC Handy. Den Dries was ook terug op dreef en dat konden we horen ook.
Afsluiter van dit akoestisch intermezzo werden er een paar met de volledige band en na de toch wel een andere versie van ‘Five Words’ kwam er nog eentje uit de nieuwe demo en vragen we ons af voor wie ‘The One’ is geschreven :-).

Een certitude op een ‘gig van de Bluesband is toch wel de ‘Mess Around’ en met ‘Pink Moose’ en ‘How Long’ kwam er nog de 'titeltrack' van de veelbesproken demo en met 'Going To Town' konden we dit bijna doen en deze broeikast verlaten. Natuurlijk ontstond er een oorverdovend verzoek voor bissertjes en die volgden met ‘Sympathy’ en Jimmy Reed zijn ‘Shame, Shame, Shame en na een avondje van niet alcoholische dranken hoopte ik op een controle om een ‘Bob’ sleutelhanger in ontvangst te kunnen nemen maar die 'sjans' kreeg ik niet, dus in het vervolg toch maar terug die blondines.

Eindgeneriek:

De Band:
Jan Vermeulen : bass and backing vocals
Kris Doms : drums
Kris Kirri Valvekens : guitars and vocals

Geluidstechnicus en regie: Daniel

Roadmanagment, secretariaat en andere 'travaux': Anja

Groepies: Agnes, Laurence, Katrien, Peggy, Wies, Hilde enz enz...

Vocals support: (Ge)Varenwinkel crew

Mental support: Bruno & Vivke

Stand by voor technische support: Electrabel

Figuranten cast : De Herseltse Bluesfans

Place2be: Discoteek 't Zothuis

Publiek entertainer: Dries

Credits: TJ White, WC Handy, Endsley, Williams, Ahmet Ertegun en Jimmy Reed

met dank aan de buren

THE END