BLUES OAN DAA STOAZZE 2009
website

JULY 31/AUGUST 01-02 - HAMME

reporter: Freddie
photo: Freddie

comments: mail

De aftrap wordt dit jaar gegeven door onze eigenste 'The Ugly Buggy Boys', een olijk trio met aan de drums Nick 'The Stick' O-Sand, op de staande bass...'Holly' Dee Dice Dalton en voor gitaar en vocals tekent 'Averell' TC MacRonald. Op de parking staan hun Massey Ferguson's geparkeerd tussen de andere campers en de 'vrolijke vrienden' staan klaar om hun zaadjes op het plein te beginnen planten om ook hier in Hamme succes te kunnen oogsten. TUBB haalden hun mosterd bij hun Amerikaanse voorgangers 'The Soggy Bottom Boys' en brengen wat zij noemen 'Western Billy Music' en wanneer zij het het 'pleintje' niet in vuur en vlam kunnen zetten wie kan het dan wel?

THE UGLY BUGGY BOYS (B)
website

De muziek van TUBB is uiterst geschikt om een festival als ‘Blues Oan Daa Staozze’ in gang te trappen omdat het publiek voor Hamme een mix is van trouwe (blues)festivalgangers en feestvierende Hammenaars ,want dit is uiteraard de week van de jaarlijkse kermis. Ook al omdat dit de thuishaven is van Greg Van Avermaet zal dit het initiatief van een criterium in de hand hebben gewerkt en zou dit  voor het startschot voor beide events wel eens nadelig kunnen werken, maar terug naar de muziek…

The Ugly Buggy Boys brengen ons een mix van Hillbilly, Country, Rockabilly, Bluegrass, Blues, Swing, Ragtime en zelfs Hardrock, maar preveren de naam Western Billy Music. Hun teksten zijn steeds een ietwat aangepast en zijn bij wijlen hilarisch om volgen. Met nummers als ‘I Hate Techno’ en de cover ‘Boogie Woogie Bugle Boy’ van de Andrew Sisters zit er voor iedereen iets in hun repertoire. De songs worden steevast vergezeld met verkleedpartijen want voor ieder thema dat ze aansnijden hebben ze een ander hoofddeksel voorzien.

Hun interactie met het publiek werkt aanstekelijk en met hun ‘Chicken in the Barn’ is het ‘handclapping’ verzekerd. Na hun kleine ode aan Davy Crockett komt de wereldhit van Fats Domino aan de beurt al is ‘Josephine’ hoorbaar in een ander jasje gestoken.  Iets wat ook in hun act is ingeburgerd zijn de acrobatische kunstjes van de band met als hoofdact deze van 'Holly' Dee Dice Dalton welke een zeer aanstekelijk invloed hebben op het ondertussen toch volgelopen Koning Albertplein.

Aan alles komt een einde en zo ook aan de première van TUBB hier ‘oan daa stoazz’e maar niet zonder de uiteraard gewaardeerde bisnummers waar de hardrock song ‘Smoke On The Water’ van Deep Purple het hoogtepunt van is want op deze herkenbare tune à la buggy boys wordt danig meegejodeld.

en zo is hier meteen de sprint aangetrokken voor de volgende artiest....

Tweede act voor de openigsdag van het festival is niemand minder dan 'Boo Boo Davis'. We hebben Boo Boo en zijn band dit jaar al wel enkele keren aan het werk gezien en op BRBF te Peer liet hij me nog een meer dan behoorlijk indruk. Ondertussen is ook hun 'lieveling' aangekomen voor een blitz bezoek en Lea Gilmore krijgt dan ook een meer dan hartelijk welkom.

BOO BOO DAVIS (US)
website
my space
CD review

Het lijkt wel of Boo Boo Davis niet meer de moeite hoeft te doen om terug naar de ‘US’ te vliegen want hij is hier in de lage landen tamelijk vol geboekt. Jan Mitterdorp van ‘Crosroads’ en ook begeleider op de gitaar kan daar alleen blij mee zijn want Boo Boo is ondertussen een graag geziene gast geworden. Praten met hem is niet altijd even makkelijk want Boo Boo slikt zijn worden soms nogal eens in en iemand vertelde me eens…diene spreekt geen Amerikaans maar Mississippiriaans…

Het is nog maar een goede week geleden dat we Boo Boo aan het werk zagen op BRBF te Peer en daar liet hij een sterke indruk na. Ook in Hamme wordt zijn eerbetoon aan iedere nieuwe dag benadrukt door een zeer luide ‘Thank You Day’ en ook zijn Nederlands   begint vorderingen te maken want hij bedankt het publiek duidelijk met ‘dankuwel’.

Boo Boo brengt een mix uit zijn albums met uiteraard ook aandacht aan zijn laatste succesvolle album ‘Name Of The Game’ en daarmee maakt het pleintje en de feestgangers kennis met  de ‘Delta Blues’. Hij krijgt het publiek zelfs mee om in een uitgesponnen ‘Why You Wanna Do It’ mee te zingen iets waar hijzelf duidelijk ook plezier aan beleefde.

Ook bij Boo Boo is het opgevallen hoe geliefd Lea Gilmore wel is in Hamme en maakt hier uiteraard gebruik van om deze eigenares van een prachtige gospelstem mee op de bandstand te vragen. Lea maakt daar natuurlijk dankbaar gebruik van om de mensen van Hamme te bedanken en zet aan voor een wervelende medley met ‘Rock Me baby’ en ‘Let The Good Times Roll’, en rocken deed het pleintje ….en wij zeggen nu op onze beurt ‘dankuwel’

Back tot the Delta en zo verdwijnen de laatste tonen van Boo Boo Davis in de opkomende nacht en zag ook ‘manneke maan’ dat het goed was met…Boo Boo Davis (vocals & harmonica) Jan Mitterdorp (guitar) en John Gerritse (drums)

De afterparty's laat ik zoals ieder jaar aan mij voorbijgaan mede daar Peer en Cognac nog lichtjes in de knoken zit en het stillaan toch een beetje begint door te wegen en morgen is er weer een dag...a domani.....

interludium dag 1

Voor de opschudding van de dag zorgde een 'beginnende streaker'. Ofwel was deze wierdo nog aan het thuiskomen van de Ghentse fieste ofwel was hij één of andere verzorger van het wielerpeloton tegen gekomen... wie het criterium dan heeft gewonnen...Andy Schleck! en nu kunnen we ons dan volledig focussen op dag 2 van 'Blues Aon Daa Staozze... The Belgium Day!

Na een blitz bezoek aan onze jaarlijkse kermis met de kleintjes van de familie is het stilaan tijd om aan te zetten voor dag 2 ‘aon daa staozze’. Zoals bekend is dit de dag die voorbehouden is aan de Belgische bluesbands maar zover we Mark kennen zal hij ons zeker niet teleurstellen.  Vandaag geen omleiding en zo komen we voorbij de aankomstplaats van het natourcriterium van gisteren. De aankomst’lijn’ ligt nog op dezelfde plaats en daarmee moeten we Tommeke maar geloven dat hij op het juiste pad is gebleven…

THE BUZZY BEESS (B)

Aan de start voor dag 2 staan de ‘The Buzzy Beess’ en voor mij totaal onbekenden tot ik toch enkel bekende gezichten opmerk in de band. Ilia ‘Mr Scotch’ De Neve (keyboards) en Gerry de Waard (guitar) van ‘Scotch ’n Soda’ worden gespot als bandleden van deze Buzzy Beess.  Toch worden zijn door Marcel niet als zodanig aangekondigd maar worden ze ons als Dobroman & The Swampboys geserveerd.

Who the f*ck is dobroman?... Het antwoord is Gunther ‘Dobroman’ Lens, een man die de prewar blues nauw aan het hart ligt en volgens onze tamtam een ware collecties dobro’s in zijn bezit heeft waarvan hij er hier 2 pareltjes heeft meegebracht. Gunther is een bescheiden man bij wie het allemaal gaat om enkel te genieten van het brengen van Deltablues zonder zelf in de belangstelling te willen staan, dus… een bluesman ‘pur sang’.

In navolging van onze Waalse bluesman Elmore D heeft ook Gunther een heuse band rond hem samen gebracht met Ilia en Peter die we reeds vermelden maar ook met Herman Van Snik (harmonica), Hugo De Wind (drums) en Kurt ‘Moe Bass’ (double bass) die samen met Ilia nog het pad van de jazz bewandelt.

Prewar blues incluis een ganse band, de zon, bier een een publiek dat dit weet te waarderen, meer moet dat niet zijn om deze tweede dag ‘aon daa staozze’ te beginnen.  Met nummers van Muddy Waters als ‘Blow Wind Blow’ en ‘Can’t Be Satisfied’ zitten we op het juiste spoor en danken we Mark toch om zij goede neus want dit is werkelijk genieten. Ook Son House en Howling Wolf stonden op het menu en je zou haast vergeten dat het verlof er weer op zit.

Wanneer Gunther dan nog eigen werk uit zijn ‘dobro’ tovert  met ‘Heavenly Bound’ voelen we ons werkelijk in ‘Heaven’ want met een heuse band aan zijn zijde klinkt dit zeer aangenaam en brengen zij ook het niet bluesminded publiek in extase. Waardoor bisnummers hier zeker op hun plaats zijn en al moet ik de titel van een van deze nummers schuldig blijven toch was het intens genieten toen Kurt ‘Moe bass’ een nummer volledig voor zich nam met het timbre van een Paolo Conti en dan begrijp je waarom deze gast ook de crossroads richting ‘jazz’ inslaat. Prachtig heren en laat de bescheidenheid nu maar achterwegen zodat gans België jullie kan leren kennen.

THE BOOGIE WOOGIE JUMPERS (B)
website
my space
CD review

Vorig jaar was in Hamme nog boogie woogie specialiste Anke Angel aan het werk en gelukkig zijn ze hier tot ontdekking gekomen dat ook voor dit genre er hier in ons kleine landje enkele krakken zitten. En dan denken we hier met voorsprong aan onze Waalse vrienden van de ‘Boogie Woogie Jumpers’.

Aricia ‘Sister A’Evlard’ is al een mondje vol en deze jonge deerne is zeker niet op haar mondje gevallen maar weet het publiek als geen ander te boeien met haar wervelend boogie woogie spel op de ‘black & white keys’. Samen met Sandro Cancelli (double bass) en Vincent ‘Mr Vince’ Moreau (drums) kunnen ze het publiek moeiteloos boeien met een mix van boogie woogie, rock ’n roll en blues. Sister A probeert  onmiddellijk contact te krijgen met het publiek door haar beste Nederlands boven te halen en met ‘alles goed’ is het ijs meteen gebroken.

Swingend wordt het pleintje wakker geschud en de eerste dansers komen schuchter van hun plaats onder de tonen van ‘King City’, of zoals Aricia het zo mooi probeert te verwoorden, een liedje over Charleroi. We zijn al een tijdje aan het hunkeren naar de eerste full cd van deze ‘Boogie Woogie Jumpers’ en dit zou volgens Sandro begin september een feit gaan worden. We kijken er al naar uit want dit album zou onder handen zijn genomen van Rob Van Spouwen en onder het beluisteren van ‘Game Over’ zal dit zeker en vast een dijk van een album gaan worden.

De sterkte van deze band (volgens mijn bescheiden mening) is dat boogie woogie niet alles is wat de klok slaat maar door het verweven van een beetje blues ze moeiteloos het publiek weten te boeien en waarmee Sister A met de vraag ‘Do You like Boogie Woogie?’ gezwind op het verkeerde been zet door de ‘Yeh’ te beantwoorden met …’that’s why I play the blues now’ en aanzet met een versie van Janis Joplin met ‘Mean Woman’.

Alvorens ze de gebruikelijke ruiker bloemen in ontvangst mag nemen zijn de verplichte bissers een certitude en laten ze het pleintje nog eens swingen met Ray Charles zijn ‘Mess Around’. Bien fait!!!

THE MONDAY LOVERS (B)
website

De ‘Monday Lovers’ uitnodigen op je Belgisch luik van je festival is ook een beetje op ‘safe’ spelen want buiten dat zijn in Vlaanderen al een zeer sterke reputatie hebben opgebouwd spelen ze ook nog eens een thuismatch en heeft natuurlijk een positieve inslag op de sfeer.

Deze zeskoppige formatie met frontman Marc De Wit verdienden hun sporen al een ruime tijd en daar is de ijzersterke stem performance en stem van Heidi Kennis niet vreemd aan. ‘The Monday Lovers’ worden verwelkomt als heuse vedetten en daardoor staan deze ML ook als ‘top of the bill' geprogrammeerd voor vanavond.

Marc & crew zetten wervelend aan met ‘Blue Story’ en zetten het Koning Alberplein vanaf de eerste noot al meteen in vuur en vlam. De verder bezetting van deze ‘local heroes’ bestaat uit Dirk Bogaert (bass), Marc Lambert (drums), Marc Sepanski (bluesharp) en Hugo Van Rooy (guitar) en staan garant voor meer dan een uurtje swingende en stomende blues.

Nummers als ‘Room With a View’ en ‘Voodoo Woman’ passeren zonder moeite de revue en een party is in de maak  voor ‘Blues Aon Daa Stoazze.  De avond valt en het pleintje wordt een feest en daar doen de Monday Lovers alles aan om dit zo te houden en dit Belgische deel van het festival tot een succes te maken waarmee ze bewijzen dat hier talent genoeg is en met kaskrakers als 'Route 66' en 'Kansas City' wordt deze zaterdag al swingend afgesloten met uiteraard ook bloemen voor Heidi.

Jannice Harrington, zij was er ook al maar haar roem en glorie houden we voor morgen.

interludium dag 2

Een overvol plein kon genieten van drie belgische band die het best van zichzelf hebben gegeven. De Streaker? ofwel heeft zij zijn roes uitgeslapen ofwel zitten de wetsdienaars er nu meer opgescheept, in alle geval is het festival zonder opschudding gebleven. FreeTopMusic hebben kosten noch moeite gespaard om met een specialleke naar Hamme te komen maar daar proberen we morgen meer over neer te pennen... tot zondag na de andere hoogmis.

Een nacht met hevige regenbuien en een onheilspellende meteo deden het ergste vermoeden voor dag 3 van ‘Blues Aon Daa Staozze’ maar tegen de klok van drie was de lucht al een ietsje blauwer aan het worden en vertrok ik toch al rustiger richting Hamme. Aangekomen was het ondertussen al een heldere hemel geworden en uit de soms nog dreigende wolken viel gelukkig niets meer en dat zou zo dan blijven voor de rest van de dag.

Aangekomen zaten de mensen van Goorblues al te wuiven met een heuse delegatie en kon de bierkraan al volledig open. Een korte babbel met Kid (van Thienen) leerde me dat het terug de goede weg op gaat met het Bluesfestival van ’t stad. Spijtig waren we nog in Cognac op zondag maar we beloofden Kid om tegen de editie van 2010 er een oplossing voor te zoeken. De ‘patron’ van FreeTopMusic had op dat moment minder goed nieuws want de hevige regenbuien hadden goed huis gehouden in het geluids/technici-tentje. Met haardrogers waren ze al de ganse morgen bezig geweest om alles droog te krijgen maar hun ‘primeurtje’ kon wel tegen een stootje.

Voor de allereerste keer hadden ze hun paradepaardje buiten gehaald voor dit festival. Trots hadden ze aan Dirk en Marc hun ‘Harrison LPC’ voorgesteld en deze mengtafel mag er best wezen. De Harrison LPC is een analoge mengtafel en voor FreeTopMusic een Europese primeur.

Een analoge mengtafel is trouwens uiterst geliefd bij ‘live’ concerten omdat ook de professionele  artiesten hier dankbaar gebruik van maken. Dit uniek stuk bezit 80 kanalen en 32 monitorkanalen en is geen sinecure om er mee om te kunnen gaan al heeft deze tafel voor geluidstechnicus Danny geen geheimen meer. Ook interesse … neem dan contact op met FreeTopMusic voor meer info of met Danny van Roosendael van DVR mastering.

FreeTopMusic: website
DVR Mastering: website

Ondertussen is de soundcheck afgelopen van de eerste groep die dit laatste luik van het festival zou in gang zou trappen . Cora Lee & No Trouble neemt de last op de schouder om te proberen droog door deze dag te komen en gaan van start met ‘First Time’.

Er waren enkele verschuivingen ondergaan bij No Trouble omdat de vaste drummer Dominique en gitarist Alain nog in verlof waren en het was alsof je Alain kon horen jodelen vanuit Oostenrijk dat hij het jammer vond er niet bij te kunnen zijn. Bij Cora Lee geen paniek want Charly Verbinnen (Hendrix Files en Tumblin’ Dice) en Mario Epis zouden zonder problemen de vervanging op zich nemen en deden dit dan ook met verve.

CORA LEE & NO TROUBLE (B)
website
my space

Voor Marc was het de eerste maal dat hij Cora Lee te horen kreeg en bedankte Rootsville nog want het was door onze recensies dat de beslissing was genomen om deze band te boeken. Geen dank Marc, en geloof me je zal er geen spijt van krijgen. Ook het publiek kon de krachtige en mooie stem van Cora Lee waarderen en nummers als ‘Born on The Bayou’ en ‘Right as Rain’ van Tommy Castro gingen er in als zoete koek.

We wachten al een tijdje op de eerste full cd van deze groep en volgens hen zal deze er zitten aan te komen begin 2010 maar kreeg het publiek van Hamme al enkele voorsmaakjes met nummers als o.a. ‘So Fine’. We kennen Cora Lee & No Trouble al een tijdje en hebben mogen ervaren dat deze band gestadig is blijven groeien zodat ze nu als een stevig geheel en ze zeer bluesy voor de  dag komen.

Na ‘Shakey Ground’ met een James Brown ‘intermezzoke ‘ was het dan ook niet moeilijk om het publiek te overtuigen om ‘more’ te scanderen en sloten de bende af met  ‘Who is my Daddy’ en zo mocht ook lady Cora Lee haar gebruikelijke ruiker bloemen in ontvangst nemen waarna ze bedankte met de woorden ‘da’s kei lief’….

Binkom Blues was ook aangekomen en kamen uiteraard ook voor de volgende gasten omdat deze ook in september op hun affiche staan. De Nederlandse/Belgische swingtrein The Electrophonics waren reeds goed op tijd aangekomen en konden reeds merken dat van regen vandaag hoegenaamd geen sprake meer zou zijn, nee eerder een lekkere 25°.

Uiteraard komen zij ook om promo te maken voor hun nieuwste Cd ‘Little A Lot’ een album dat zeer goede recensies mocht ontvangen. Stephan en zijn gang zagen er zeer ontspannen uit en dus mocht het ondertussen volgelopen pleintje zich gaan opmaken voor een set van wervelende swingende blues.

THE ELECTROPHONICS (NL)
website
my Space
music samples
video
CD review

'Laughin Clown', 'Honey Bee' en 'Bumpin @ Summertime' waren de eerste nummers die 'The Electrophonics' op de Hammenaars loslieten en het publiek zag dat het meer dan goed was. Spring in 't veld Stephan (vocals & bluesharp) deed zijn ding en dan mag je één brok dynamite vewachten op de 'bühne'. Deze zeven koppige formatie weet als geneen een tent of in dit geval een plein in vuur en vlam te zetten door het brengen van swing en blues met zo een hoog dansgehalte dat op je stoel blijven zitten een moeilijke opgave wordt.

Uiteraard komen zij ook om promo te maken voor hun nieuwste Cd ‘Little A Lot’ een album dat zeer goede recensies mocht ontvangen. Stephan en zijn gang zagen er zeer ontspannen uit en dus mocht het ondertussen volgelopen pleintje zich gaan opmaken voor een set van wervelende swingende blues.

Stiekem had ik al gehoopt of ze mijn favoriet nummer uit hun nieuwste CD hier ook zouden komen brengen want al is dit geen swing toch is dit een van de pareltjes uit hun ‘Lillte A Lot’. Na enkel nummers werd mijn geduld beloond en galmden de eerste tonen van ‘Camel Song’ over  de menigte. Hun naam wordt steevast genoemd met hun lijflied en ‘Catch That Swingtrain’ hoort uiteraard steeds thuis op hun setlist. Ook de titeltrack van ‘Little a Lot’ kwam aan de beurt en zelfs Marc moest het publiek niet aanmanen om een ‘encore’ te vragen.

Super wervelende show die onze noorderburen hier kwamen brengen en daarmee mogen ze absoluut prijken met de titel ‘beste swingband van Nederland’ want het is dance, dance en nog eens dance met deze ‘ollanders’. Great Job!

Plein vol, de mensen  achter de tap op volle toeren en stilaan tijd om de hoofdact van dit festival te mogen begroeten, maar niet alvorens iemand het podium op te roepen waarvoor ‘Blues Aon Daa Stozze’ een speciale betekenis heeft, het was trouwens hier dat ze haar echtgenoot heeft gevonden en dat alleen verdient al een speciale vermelding. Voor de Wim (Howlin’ Bill) zouden we zo zeggen ….blijven proberen gast….

JANICE HARRINGTON (US) supp. The Hoodoogang (B)
website

Janice Harrington is de hoofdact van deze avond en  van deze editie. Deze 67 jarige dame is niet op haar mondje gevallen en haar bindteksten zijn gespekt van humor. Met 5 kinderen, 18 kleinkinderen en 2 achterkleinkinderen  zou je verwachten dat een vrouw dat verzadigd lijkt en zich thuis in haar zetel zit te ontfermen over haar familie. Maar niets is minder waar, deze blues en gospeldiva zit nog boordevol energie en het is dan ook een heuse opdracht voor The Hoodoogang om deze ‘dame’ muzikaal te ondersteunen.

The Hoodoogang is een Belgische bluesband en frontman Patrick is ook hier in Hamme kind aan huis. Voor deze opdracht hebben ze tevens beroep gedaan op JJ Louis (Rusty Roots) om met zijn B3 Janice te ondersteunen.

Openen doen Patrick en The Hoodoogang en na ‘Go Ahaed and Scratch’ mag dan de ‘supreme act’ haar opwachting maken en zet ze dit stomend in met ‘Let The Good Times Roll’. De ruimte voor het podium wordt terug als dansvloer ingenomen en het feestje kan beginnen. Een mix van eigen nummers en covers worden op de feestende Hammenaars losgelaten.

‘The Huh Huh’ en Texasblues ‘I Ain’t Doing To Bad’ van m’n favoriet Magic Slim kunnen ook de aanwezigen best pruimen evenees Janice haar bindteksten , zoals.. A good man is hard to find, but a hard man is even harder to find of de volledige analyse van ‘One monkey don’t stop no show’ worden zeker door de dames welgevallen.

Nog een opgestoken duim voor JJ Louis en zeker ook voor gitarist Fernando Neris van de Hoodoogang voor een vlekkeloos parcours.

Met ‘CC Rider’ en Kansas City valt stilaan de nacht en ook het doek over deze editie van 2009 maar er kan natuurlijk niet worden afgesloten zonder het Lijflied van ‘Blues Aon Daa Staozze’ en met ‘I Shall Not Be Moved’ moeten we weerom een jaartje wachten tot de volgende uitgave.

Mooie affiche en toch nog eens benadrukken dat dit nog steeds een GRATIS driedaags festival is waar zowat iedereen zijn gading  kan vinden. Proficiat voor de medewerkers voor een grandioze inzet en na deze toch zonnige editie zullen Dirk en Marc wel niet moeten nadenken en kunnen nu al aan de slag voor hun volgend event…Keep Up The Good Work!

interludium dag 3

Drie dagen zon, drie dagen lekker eten en bier, drie dagen toegewijde medewerkers, drie dagen goede muziek, drie dagen plezier en goed volk, daar kunnen zelf geen drie noveenkaarsen tegen op. Proficiat Staozze!