INFO |
SATURDAY, NOVEMBER 21 - CC DE BREUGHEL BREE video GUIDO BELCANTO WILLY WILLY review: SWA |
REVIEW |
Diegenen die afgelopen zaterdag nog met vraagtekens zaten over welke vooraanstaande rol Guido Belcanto en Willy Willyspelen in de Belgische muziekindustrie kregen in het cultuurpaleis De Breughel te Bree met het openingsnummer van hun erg succesvolle "Bluesbroeders" tournee meteen een erg duidelijk antwoord. De koning van het levenslied en dé rock 'n' roll gitarist in Vlaanderen stelden zich netjes voor in een biografische rock & roll medley waarin ook een plaatsje wordt voorzien voor ondermeer Elvis, Buddy Holly, Chuck Berry, Jerry Lee Lewis, Muddy Waters en the Rolling Stones. Beide heren hebben ontegensprekelijk de blues in het bloed en sloten net als de bekende bluesgitarist Robert Johnson een verbond met de duivel : wie de sterren van de hemel wil spelen moet immers zijn ziel aan de brave man verkopen.....in ruil ervoor stemt hij volgens een populaire Amerikaanse legende dan je gitaar en als je hem aanneemt is de deal gesloten! Natuurlijk is bloedbroeders, de blues volgens Guido Belcanto en Willy Willy geen spek voor de bek voor liefhebbers die regelmatig een (blues / roots) concertje meepikken in de Borderline, Crossroads, Muziekodroom, Banana Peel of Spirit of 66. Die mensen geraken net als ondergetekende beslist niet meer van slag voor de zoveelste weliswaar prima covers van the twelve bar blues song "Hi Heel Sneakers", "Dust My Broom", de traditional "Cocaine Blues", "Love in Vain", "Let's Work Together" en "Jesus on the Mainline". Voor de bezoekers van culturule centra, die zich eerder lekker thuisvoelen in de fluwelen zetels, en het bij wijze van spreken, zo leerde een kleine rondvraag van het duo Belcanto / Willy willy, horen donderen in Keulen als je het hebt over Tommy Tucker, Robert Johnson, the king of the Delta blues, Wilbert Harrison en Ry Cooder is dit concert niet alleen een unieke belevenis maar ook een prima gids om hopelijk ook in de toekomst 'the blues nothing but the blues' een bron van vermaak te blijven vinden. Onze nieuwsgierigheid ging uit naar Belcanto's spoedcursus Engels, Willy Willy's droom om een nederlandstalige smartlap op zulke wijze nieuw (blues) leven in te blazen dat het niet zou uitmonden in een nachtmerrie voor het talrijk ogekomen publiek en uiteraard hoe de Belcanto songs "Ik Drink", "De Ijskast Blues" , de "Pipi Blues" of Jan Boezeroen's "Fles" een bluesjasje kregen aangemeten .... U kan net als wij op beide oren slapen want mensen die geacht worden nooit uit de bol te gaan deden dat dus nu wel, sommigen moesten zelfs van het dak af geroepen worden, en konden nu eens met eigen ogen en oren vaststellen dat er inderdaad maar a thin line is between Slim Harpo's "Raining in my Heart", Willy Willy's " Why Don't you Love Me" en Belcanto's "Plastic Rozen" en "Ik Slaap Wel op De Vloer" ....voor de ene is het (maar) blues en voor de andere (slechts) smartlappen ! Ook voor de bluesbroeders is het bestaansrecht van de cliché " Sex and Drugs and Rock 'n' Roll" niet opgehouden met de dood van Ian Dury & the Blockheads ...'de man van lichte zeden' die een bezoekje brengt aan een prostituee in Barcelona en achteraf opgezadeld zit met iets vervelends waarvoor een behandeling in het Tropisch ziekenhuis noodzakelijk is ("De verpleegster"), "The Cocaine Blues", het meer dan ooit aktuele thema "Roken Is Niet Goed" en de rock & roll klassiekers "Reelin & Rockin", "Around and Around" geven immers gestalte aan die (persoonlijke) overweging. Ps : Voor een weekendje " Met Willy Willy naar Blankenberge" - de beloning voor de winnaar van de prijsvraag " Wie is het grootste Belgisch bluesfenomeen" - hebben wij gepast. Met alle respect voor Ferre Grignard, maar ik ben toch van oordeel dat ondermeer Roland en zeker Luk Renneboog aka Luke Walter Jr. meer verdienste hebben .... |