Een grauwe, lege zondagnamiddag in november. Ik vermoed dat dit het soort van mistroostige dagen is die sommigen, met nog maar weinig toekomstperspectieven, uitnodigt om langs het venster hun appartement op het zevenentwintigste te verlaten. Dit loopt zelden goed af. Het is spijtig dat deze mensen nooit voorgelicht werden omtrent een volwaardig alternatief voor een dergelijke onomkeerbare wanhoopsdaad. Een alternatief dat bovendien het verdere verloop van hun, tot dan amper levensvatbaar, bestaan drastisch zal doen omslaan in één enorme uitspatting van levensvreugde en fantastische, nooit gedroomde vooruitzichten. Dat alternatief heet : cruisin’ to Den Bromfiets on a lazy Sunday afternoon. Het verandert je leven. Zoals Erwin en Tom, de aanstichters van deze fantasmorganische theekransjes in den achternoen, je begroeten, kan er al bijna niets meer stuk voor ons, gemotoriseerde cowboys van de eenentwintigste eeuw.
 
De sombrero kids hebben vandaag The Defibulators uit Brooklyn uitgenodigd om ons te vermaken. Deze gezellige bende toert nu al een tweetal weken doorheen België en zijn grensgemeente Nederland. Ze begonnen hun toernée in die afgedankte kerk van Amsterdam, Paradiso genoemd naar de laatste hemelse rustplaats die destijds aan zijn vast gelovig cliënteel werd beloofd. Vandaag staan ze in het Belgische equivalent van deze tempel, Den Bromfiets. Als de voordeur blijft openstaan is het hier minstens even groot. De vraag, die eenieder uit zijn gezonde nachtrust houdt, is: Wat zijn defibulators ? Wel, ik weet het nog steeds niet. En nog straffer, dames en heren, ze weten het zelf ook niet ! Sommigen onder ons denken dat het van die kleine haltertjes zijn, die ze onder stroom zetten om stilgevallen harten te reanimeren. Mis ! mijn waarde zelfgeproclameerde intellectueel, dat zijn immers defibrillators. Maar misschien gaat het over een Babylonische spraakverwarring, tijdens de stemming van de naam. Die gebeurde immers de ochtend na een ongelooflijk walgelijke zwelgpartij ter ere van de oprichting van de band.

Maar alle gekheid op een drumstick, ondanks hun bedenkelijke naam, zijn The Defibulators een meer dan degelijke band, die we graag nog een keertje meer naar onze contrijen zullen zien afzakken. Ze brengen een smaakvolle mix americana zoals dat tegenwoordig heet, met country, hillbilly, bluegrass, countrybilly, dixieland jazz, blues, honky tonk, folk, texas swing en pure rockabilly. Wie hier zijn gading nog niet kan vinden, verwijzen we graag terug naar de eerste zin van de eerste paragraaf van dit eigenste artikel. Voor hem is er immers geen sprankeltje hoop meer, en is beter gediend met een kordate aanpak.

Zelf noemen ze hun muziek whackabilly, of nog, The Carter Family meets The Ramones. De leden van de band zijn stuk voor stuk puike muzikanten en entertainers. Ik laat hen even de revue passeren:  singer/guitarist/banjoist Bryan Jennings, singer/percussionist Erin Bru, mighty lead guitarist Roadblock, Justin Smitty on fiddle, standup bass man Freddy Epps, drummer Mike Riddleberger and Metalbelly on washboard, percussion, and harmonica. Hun meest geslaagde nummers opsommen is onbegonnen werk om de eenvoudige reden dat ze allemaal geslaagde nummers zijn. Maar graag wil ik toch “The Gravy Shake” even in de spotlights zetten, een surfnummer om U tegen te zeggen, met gitarist Roadblock die bijwijlen volwassen pedal steel geluiden uit zijn Telecaster tovert. Van techniek gesproken. En zonder B-bender of wat dan ook, zuivere speeltechniek.

Deze knotsgekke maar muzikaal onberispelijke rootsband kan je nog gaan bekijken en luisteren op 13/11 in De Klinker te Aarschot, op 15/11 in de Kriekelaar te Schaarbeek, op 17/11 in den Eik te Gierle, op 21/11 in Café Quint te Zonhoven en op 22/11 in Cooperville te Turnhout. Je ziet, je kan nog maar moeilijk zeggen dat je geen datumkeuze hebt. Zeer de moeite waard, ook al ben je niet meteen een Americana fan. Weer een gezellige nanoen in Den Bromfiets. Laat ze maar komen, wij zeggen niet nee.