Wanneer op een blauwe maandag 2 kopstukken van onze Belgische bluesscène samen gaan brainstormen met één van onze beste jazzdrummers moet dit tot een resultaat leiden waarbij de interesse wordt opgewekt van zowat iedereen die begaan is met muziek. Dit trio is nu een feit met Steven De bruyn, Roland en Tony Gyselinck.

Steven De bruyn kent zowat iedereen van bij El Fish en The Rhythm Junks en ook Roland verduidelijkt genoeg wanneer die naam wordt uitgesproken. Voeg daarbij de naam van Tony Gyselinck die aanzien wordt als onze beste jazzdrummer met op zijn CV het BRT Jazzorkest, Toots Thielemans en Jo Lemaire en er zit dan genoeg kwaliteit samen om iets opmerkelijk te presteren. Vanaf februari dit jaar trekken zijn rond in België en een beetje daar buiten met hun allernieuwste project en na een paar try-outs begonnen ze eraan in ’t Nieuwhuys te Hoegaarden.

Niet dat het Nieuwhuys in Hoegaarden een uitstraling heeft van en oude jazz & bluesclub maar Mieke & Jan beginnen het voor mekaar te krijgen om naam en faam te vergaren in de muziekwereld want  de entourage begint hier op deze van de Banana Peel te Ruiselede te lijken want ook hier hangt het bordje ‘SOLD OUT’ zowat ieder concert aan de deur en zijn zowat alle zitjes een uur voor het concert al lang ingenomen. Jan en Mieke doen er met alle mogelijk technische standjes hun best voor dat alle ruimte in deze gezellige zaak wordt benut en dat niemand waar ook gezeten iets van het concert moet missen.

Vanavond wordt hier dus de aftrap gegeven van het nieuwe project dat Steven, Roland en Tony uit de grond hebben gestampt en voor velen is het voor aanvang een vraagteken wat we hier te verwachten krijgen. Blues, Jazz, Folk en dit met een heleboel elektronische snufjes geeft een resultaat waar moeilijk een naam is op te kleven, maar één ding is zeker het zou gensters geven en deze drie krawaten zijn van geen kleintje vervaart...of zoals deze tour wordt aangekondigd, drie kwajongens on the road!

Voor het merendeel van het werk dat we hier vanavond te beluisteren krijgen gaan de credits naar Steven De bruyn samen met de rest van dit opmerkelijk trio. Opmerkelijk veel elektronische toestanden staan er her en der op het podium en iedere artiest heeft meer dan één instrument ter zijn beschikking. De opener is een eerder experientele bluesje en vanaf de aanvang weet iedereen dat het geen gewone avond zal worden. Zo is het volgende nummer, ‘Shining in the Rain’ een mix van blues & folk en staat de ietwat hogere stem van Steven in schril contrast met de diepere en schorre stem van Roland.

Melotron  en een omnichord zijn extra instrumenten die vanavond een hoofdrol zullen opeisen. Omnichord??? Ja hiermee was ik ook nog niet vertrouwd maar het is een elektronisch   instrument dat door Suzuki is ontwikkeld en heeft weg van een gitaar met knopjes. Volgens Steven zijn er maar een paar die dit instrument meester zijn en buiten hijzelf vallen nog de namen van Brian Eno en Daniel Lanois. Steven weet  ook van wanten op deze omnichord maar grijpt toch nog het meeste terug naar zijn geliefkoosde mondharmonica.

Soms weet je niet waar een nummer zal eindigen, is het nu blues en bebop met een vleugje symfonische rock, een feit is dat de mix soms opmerkelijke resultaten opleveren en meerdere malen momenten oproepen of we hier naar een nieuwe loungegroep zitten de luisteren waardoor ik de titel ‘When The Blues meets Lounge’ durf te gebruiken, zeker wanneer Steven met het Oosters getinte ‘Tiny, Tiny’ op de proppen komt. Ook het resultaat van Steven op de dobro en Roland met een Gretsch in de aanslag leveren contrasten op die meerdere collega artiesten hier aanwezig met verstomming slagen, samen met het duiveltje doet al in Tony Gyselinck die het technisch vanavond niet onder de markt heeft al slagen ze een 'meester' als hij niet al te vlug uit zijn lood.

Als afsluiter komen we toch terug dichter bij de blues met een nummer dat begint met het rifje van ‘Key To The Highway’ en na een bisser als ‘Join The Bus’ hebben we met reggea zowat alles gehoord vanavond. Opmerkelijk resultaat hebben Steven De Bruyn, Roland en Tony Gyselinck hier vanavond neergezet en een aanrader om te gaan luisteren wanneer ze in jou buurt komen, want een avond als deze met ‘Zappaiaanse’ toestanden is niet te versmaden of noemen ze dit binnen 100 jaar de nieuwe traditionals?

De collega's van Steven, Roland en Tony vonden het ook geweldig en met een Guy Swinnen en een Polle 'pap' Michiels konden ze nog lang nakeuvelen over wat hier vanavond had plaatsgevonden...