In ‘Osschot’ liep er donderdag iemand op de toppen van zijn tenen en dat was zeker opmerkelijk voor een oude rat als hijzelf. Benoit Theyskens aka ‘den Thesse’ zou vandaag starten in zijn ‘Loods’ met een nieuwe formule zijnde de ‘Clubconcerten’. Maandag hebben we er Ben Brestage en Enrico Crivellaro voor de bluesliefhebbers maar op donderdag beginnen we een trapje hoger en zou het een jazzavond worden met niemand minder dan het Frank Deruytter Quartet dat voor de gelegenheid werd omgevormd tot een Quintet.

Frank Deruytter is de muziekwereld voorstellen zijn open deuren intrappen want deze uitstekende studiomuzikant werkte o.a. samen met Raymond van het Groenewoud, Jo Lemaire, Victor Lazlo en Vaya Con Dios zonder nog maar te zwijgen van de diverse formaties waar hij live mee optreedt. Het optreden van vanavond kan je stellen als een try-out voor de opnamen van zijn eerste solo cd die maart/april zal worden ingeblikt.

Normaliter zou het een avond ‘acoustic jazz’ worden maar er werd voor een verrassing gezorgd in de gedaante van Vanessa Matthys, een mooie jazzstem woonachtig in de Franse lichtstad waardoor het programma ook een beetje vocaljazz met zich zou meedragen.

Kwart voor negen waren nog alle zitjes leeg en het leek of ze het er voor hadden gedaan want 5 min. later waren alle zitjes bezet en waren de zenuwen van den Thesse dermate getest dat ze nu wel alles zouden aankunnen voor het verdere verloop van zijn ‘clubconcerten’.

Veel eigen werk zal vanavond worden vertolkt maar ook enkele klassiekers en standaards zijn verweven in het programma. Om respect te betuigen aan de muziekanten werd er tijdens het concert geen drank geschonken iets waar we ons voor de volle 100% in konden vinden maar waardoor de 'Jokke' bijna werkloos moest toezien.

De eerste vier nummers voor vanavond zouden akoestisch worden en opener werd 'Blues To Bechet' een nummer waarbij de soprano sax werd bovengehaald. Verder volgde nog eigen werk met 'You Make Me Feel Alive' alvorens te openen met enkele Funky Grooves in 'Tenor Madness' een nummer dat zowel door Sonny Rollins als John Coltrane werd vertolkt.

Met 'Dindi' was het de eer aan Vanessa om haar 'moment de gloire' te beleven iets wat ze met veel verve deed met dit nummer van Antonio Carlos Jobim. Vier nummers zou ze brengen tijdens deze eerste set geruggesteund door een uistekende Dominique Vantomme op het klavier en eindigend met Cole Porter's mooie 'What is This Thing Called Love' en zo zat een beklijvende eeste set er al op.

 

 

 

 

 

 

 

Uiteraard draaide de Jokke nu op volle toeren tijdens de pauze en waren de kritieken uiterst positief in die mate zelfs dat het applaus opzwepend werkte, dus op naar een veelbelovende 2de set...

In schril contrast met de patron van ‘de Loods’ vertoonde Frank niet het minste stressmoment en begon set 2 met Latin jazz van weerom Antonio Carlos Jobim met Corcovado aka Quiet Nights, Quiet Stars.

Deze klassieker kan je ook terug vinden op het uitstekende album van Stan Getz met Astrud en João Gilberto zijnde ‘Jazz Samba’ en zo hoor je ook waar Vanessa de mosterd haalde waarna ze met ‘Feel Like Makin’ Love’ plaats ruimde voor het verdere verloop van de set met Frank. Exit Smooth & Latin Jazz...

 

 

 

In deze set kwam nog eigen werk met 'Song For John', 'Proud Harry' en Left, Right' een nummer in de 'spirit' van john Coltrane en waar we iedere muzikant zoals ook Werner Lauscher (Contrabasse) en Geert Roelofs (Drums) konden laten horen welke klasbakken ze wel zijn.

Onder een luid applause volgde nog de bisser 'Orgy Of Sadness' en kregg iedereen honger naar meer....Avond meer dan geslaagd!