Lekker vol podium vanavond in Café den BP. Er staat een bezetting van 6 vasten op het podium die zal aangevuld worden met nog eens 1 of twee gasten. The South heeft al wat jaren ervaring, maar is met het eigen repertoire, gemixt met interpretaties van andere nummers nog niet zo lang aan ’t optreden. Toch zit het van de eerste song – Good time feeling – goed. Janne Swolfs heeft er duidelijk zin in, al geeft ze wel de indruk dat ze altijd te vindenis voor een potje…. euh … southern rocking blues of zoiets. Bij het nummer ‘Ernestine’ krijgen ze voor het eerst versterking van de mondharmonica, door Pieter Van Clé. Toch blijft het geluid mooi in balans, al lijkt het soms wel even of er een bigband staat te spelen. Mooi werk van de man aan de mengtafel, Jean Smet. Daar zal Janne ons wat later nog op wijzen overigens. We krijgen op tijd en stond een beetje uitleg, zoals bij ‘Amnesia’: een song voor de alcoholiekers onder ons. Geen nood echter, na 50 jaar drinken slaat de ‘Amnesia’ wel toe. ‘Polk salad Annie’ volgt en dan licht Janne even iets serieuzer het eigen ‘Weelchair Mel’ toe. Een ode aan een verpleegster die ondertussen overleden is. Het is een mooi nummer, en het enige rustpunt in het ganse optreden. Verder spoort het allemaal lekker door. En janne kondigt op tijd en stond met een vrolijke noot aan waarover de nummers gaan. De eerste set waagt wel niemand zich aan een paar danspasjes, ondanks aanmoedigingen van Janne.

In de tweede set gaat het verder op hetzelfde elan. Maar eerst worden de aanwezigen getrakteerd op een mooi gezongen ‘Caledonia’, met alleen de piano als begeleiding. Ik verbaasde me er al over dat de rauwe zang zo goed bleef, en nu blijkt dat dat helemaal niet ten koste van de stembanden ging. Gelukkig maar, want het feestje is nog niet over. We krijgen nog een soort Hillbilly rocking country bluesy versie van ‘King cake’ en ‘Genevieve’. Die eerste, van Lisa Haley, was live al te horen op Peer vorig jaar. Ergens goed halfweg de  tweede set worden we uitgedaagd om in de eerste drie zanglijnen een nummer te herkennen. Niemand roept een titel, en dan gaat het plots van ‘You are my sunshine’… en dat typeert deze band. Ze spelen een mix van nummers maar wel met hun interpretatie en op de manier waarop ze hun eigen nummers spelen. Het is vaak moeilijk om de eigen nummers te onderscheiden van de interpretaties. In de tweede set wordt er overigens wel gedanst voor het podium. Missie geslaagd. Nog even alle (standaard) bandleden op een rijtje: Janne Swolfs: Leadvocals, Arthur Birzak: Gitaar / Backingvocals, Frans Kwekkeboom: Tenor- en Baritonsaxofoon, Hans van de Kerkhof: Piano/Orgel, Maurice Leito: Bas, Gerrie van Heck: Drums/Vocals.