Alvorens het concertgeweld in de maand mei losbarst had ik nog even de tijd om de Lommelse basketbal club te gaan steunen want op zaterdag 24 april stond in zaal Bourgondiër in ’t Dorp hun jaarlijkse Blues4Basket op het programma. De deuren gingen open rond 19.30 en al dadelijk kon iedereen voor deze belangrijke ‘match’ zijn zitje of staanplaats innemen.

Voor de bekerfinale tussen Oostende en Charleroi moeten ze het ditmaal stellen zonder de fans van K-KONTROL Lommel want zij hebben op 01 mei in hun eigenste Lommel een 3-on-3 contest lopen en vanavond waren de selectiespelen. Zowel blues als basket liggen me nauw aan het hart al moet ik thuis niet meer komen vertellen dat ik de draad als coach na 6 jaar damesbasket in de hoogste regionen weer zou gaan oppikken dus houden we het maar bij de blues en blijf ik dus zitten met alleen de herinneringen aan de bekerfinale en m'n Europees avontuur in de basket. Voor de opkomst kunnen ze vanavond rekenen op zowel bluesfans als basketfans en dat scheelt uiteraard een slok op de borrel.

Belangrijk voor een match is de warming up en daarvoor doen ze hier in Lommel beroep op thuisspelers Bottle Nose. Net als vorig jaar staan zij in de basis 5 en bestaat de opwarming uit basic blues van onder meer Willy Dixon, Muddy Waters, Jimmy Reed en Howling Wolf en met deze keuze en de keuze van de thuisploeg zitten ze gebeiteld voor zowel bij de blues als basketfans.

 

Bottle Nose is de drijvende kracht van Koen Brans aka El Branzo wiens opvolgers het behoorlijk doen in de jeugdreeksen en ook aan de bas Koen Swinnen aka Swinny Boy. Verder spelen mee Johan Sikosek  (drums) en Ruben Vervecken (guitar). Met nummers als ‘Good Time Charlie’ en ‘Champagne & Reefer’ van Muddy Waters zijn de basics gekend van de ploeg en met deze thuisspelers zit de opkomst van het publiek ook vanaf de eerste minuut snor.

Op de rauwe harmonicasound van El Branzo hebben de tegenstanders geen vat en al onmiddellijk  lopen ze in het eerste quarter onmiddellijk uit. 

Ook met Tick Tock en het samenspel tussen de 2 Koenen spelen ze op safe en zorgt Ruben als vluegelspeler voor enig gevaar met zijn doordringende solo’s. Na ruim 45 minuten mogen Bottle Nose naar de kleedkamer en zitten Cora Lee en band op de stoel voor vervanging.

 

 

Met Cora Lee & No Trouble Bluesband kiest de coach in het second quarter voor snelheid in de basis en komen Cora Lee (vox & harmonica), Ronald Burssens (bas), Alain Counye (guitar),  Eric Nobels (Harp) en Dominique Christens (drums) het terrein op.

Deze formatie spelen afwisselend zone defense als man to man en met nummers  als ‘Come Together’ en ‘Pretty Boy’ hebben ze met deze nieuwe manier van spelen onmiddellijk succes. Ook de talrijke blues analfabeten kunnen deze vervanging smaken en zelfs ‘Move Over’ van Janis Joplin gaat er in als zoete koek en weten de tegenstanders geen weerwerk te bieden.

Met nummers als ‘One More Heartache’ en ‘My Man’ moet Alain een beetje te onstuimig in de aanval zijn getrokken want één van zijn strings had het begeven en zo moest Eric de druk met zijn harmonica even wegnemen iets wat hij natuurlijk met verve deed. Alain had ondertussen zijn 2de adem gevonden en kon met ‘Cruisin’ With My Baby’ weer resoluut voor de aanval kiezen samen met de standvastige stem van Cora Lee.

Met ‘You Were Wrong’ was ook deze opstelling aan vervanging toe en werd het stilaan money time.

Niet dan onze Belgische spelers minder zijn, nee wat zouden we moeten doen zonder onze local bluesbands maar een team oogt altijd attractiever met een buitenlander in de basis en al komt de buitenlander maar van eventjes verder toch komt er met de vervanging van King Mo enig gewicht in de schaal en schakelt de coach over naar full court press.

 

King Mo is de nieuwe wervelwind aan het Nederlandse bluesfirmament en vielen vorig jaar met hun debuut ‘Live’ album al onmiddellijk in de prijzen. Deze band bestaat uit één van de betere bluesgitaristen bij onze noorderburen die we nog kennen van bij de Strikes. Sjors Nederhof kan rekenen op de betere ‘white soulvoice’ die de Nederlanders rijk zijn en Phil Bee kennen we uiteraard van Phill Be and The Buzztones. Samen met Colly Fransen (hammond) en de ritme sectie Jules van Bussel (bas) en Henk Putter (drums) vormen zij King Mo.

Zopas verscheen hun nieuw album ‘Sweet Devil’ en al onmiddellijk konden ze rekenen op positieve recensies. Bij de opwarming kreeg Colly te maken met een blessure en moesten King Mo zonder Colly en zijn hammond het terrein op. Profs als ze zijn laten ze dit natuurlijk niet merken en met ‘No use denying’ en ‘Suits me right’ kozen ze resoluut voor de aanval.

Een aanval die vriend en vijand al onmiddellijk op de adem deed trappen en is dit niet de beste tactiek om met deze gehavende ploeg van start te gaan en te scoren zonder dat iemand het opvalt. De mooie soulstem van Phil en het uitstekende gitaarwerk van Sjors zijn uiteraard de beste systemen om de aandacht van de zaal naar je toe te trekken iets wat ze dan ook deden.

Ook de titeltrack alsook ‘Big Legged Woman’ van hun nieuwste album komen aan bod en met zulk een repertoire stevige King Mo en BBC K-Kontrol Lommel af op een ruime overwinning maar zal het weer een stukje moeilijker worden om volgend jaar de play-offs te behalen.

 

Een ruime overwinning met een uitsekende versie van' Little Wing' als afsluiter...en kunnen ze daar in Lommel al aan het scouten slagen voor de volgende editie, nog ne victory yell en till 2011!