The Inciters spelen Northern soul, een stroming van aparte indie soul die in de jaren zestig ontstond. Ze hebben een schare fans bij voornamelijk mods,maar ook  ska liefhebbers en anderen kunnen hun werk best pruimen. Alleen zijn die fans blijkbaar ook skiërs en reizigers, want de opkomst is laag. Maar dat mag de pret niet drukken, en The Inciters openen meteen met ‘The Incite’.

Even later na ‘Groovy’ excuseert Emily, de blonde zangeres, zich bij voorbaat voor haar stem omdat ze last heeft van haar keel.  ‘Hold on baby’ klinkt anders behoorlijk, behalve soms in het hoog. In de huidige bezetting zijn er overigens drie zangeressen, die voortdurend wisselen van leadzangeres naar backing vocals, wat het globale pakket gevarieerder maakt. Betsy is de zangeres met de meest zwoele funky stem, en Dani tenslotte brengt de krachtigste variant van de drie. ‘The Hurt’ is een lekker nummer, en  bij ‘I’m comin home’ neemt Emily het terug over, en haar keel lijkt ondertussen gesmeerd te zijn, want het gaat heel goed. De zangeressen verdwijnen van het podium en de aandacht gaat nu naar de blazerssectie in ‘Memory groove’.

In de 10-koppige bezetting van een tijdje geleden waren er drie blazers: bariton sax, tenor sax en trompet. Nu staat er nog een trombone bij ook. ‘Soul clap’ blijkt hun tour anthem te zijn, zo kondigen ze aan. En da’s het begin van een rijtje lekker lopende Northern soul, met  handgeklap, vingerknip,… en gedragen op een lekkere baslijn van de verdekt opgestelde Mike. Nog een nummer dat blijft hangen is ‘I’m a good woman’, dat sterk gezongen wordt. Nog enkele songs passeren en dan volgt ‘Wade in the water’ als laatste song, een nummer met een zwoel gezongen refrein.

De aanwezigen maken zoveel kabaal dat Dani even komt bedanken en aankondigt dat ze toch niet meer gaan terugkomen. Dat volstaat niet, en uiteindelijk keren ze toch terug op het podium voor twee extra nummertjes. Een mooi gebaar van deze groep, die op deze comeback tour door Europa toont dat ze ondanks wisselende bezettingen met een goede  act op het podium staan. Al is die ploeg ondertussen alweer tot  11 aangegroeid in plaats van de vroegere 9 of 10.