Een duo met enkel piano en zang is een niet alledaagse onderneming in “ ons Vlaams “ blueswereldje en zodoende moet er toch enige kwaliteit in huis zijn om een publiek te kunnen boeien. Christian Dozzler , de rijzige ietwat bescheiden pianovirtuoos afkomstig uit Oostenrijk , maar reeds 10 jaar in de States wonend  kennen we van  onder meer : The Mojo Bluesband , Blueswave en Larry Garner band . Robin Banks is dan weer een  goedlachse Canadese zangeres met roots en/of connecties in Vlaanderen . Ze kwamen mekaar tegen in Dallas , Texas en namen eind vorig jaar samen de C.D. : Livin’ life op . Deze kwamen ze dat ook uitgebreid promoten met enkele optredens bij ons als onderdeel van hun Europese tour .

De locatie van vanavond : Café De Kwartel in Kruibeke , ge weet wel  , waar die met zijn lange baard burgemeester is , is dan weer een begrip in de muziekwereld van het “ zoete Waasland “ . Toch moet ik kleur bekennen , want voor mij is dit het eerste bezoek . Het is wel een hartelijke begroeting ,want het scheelt als de organisator / promotor een goede kennis blijkt te zijn . Toen ik voor de show om een playlist vroeg was het schalkse antwoord van Robin : wij hebben er geen , we passen ons aan op wat er komt , maar we brouwen er wel een na afloop. Voor alle zekerheid toch maar wat nota’s genomen want je weet maar nooit .
De eerste set werd aangevangen met een viertal nummers van Christian alleen vooraleer Robin het podium opkwam . Hij is een virtuoos op het klavier en weet met een opzwepende Boogie Woogie de aanwezigen te overtuigen van zijn kunsten . Vocaal is hij wat minder , maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt wanneer onze dame haar eerste noten aanheft . Met “ Cocktail or beer “ wordt al direct het publiek uitgenodigd om deel te nemen aan een wervelende set met vooral werk uit hun C.D die netjes van elk 7 zelfgepende songs bevat . Zij steekt het niet onder stoelen of banken dat ze goed bevriend was en nog steeds bewonderaarster is  van “ Sam Meyers” . Met een subliem eigen “ Sister “ en de Albert King klassieker “ As the years go by “ bewijst Robin dat ze een plaats bij de “ grote madammen“ zeker verdient . Dit laatste nummer zonder micro van tafel tot tafel wandelend . Het ” latin klinkend “ in duet gezongen “ No more” sluit een mooie eerste set af .

Na de koffie , of beter  in het geval van de meeste aanwezigen , de duvel ,begint een zelfde scenario met eerst Christian solo en daarna Robin als absolute gangmaker van het feestje .  “ Last time I saw Texas “  , “ For Pete’s sake “  en “Story of the blues “ , zijn weer parels van eigen makelij  , terwijl  “ I believe “ en “ Night time is the right time “ van Ray Charles en “ Reconsidder baby “  de aanwezigen bij de strot grijpen wegens een pracht van vertolking . Bij “ Drinking Whisky “ ontstaat een hilarisch duet met de vroegere uitbater van de zaak en mede-inrichter van het optreden “ Jan Kwartel “ , wat zich herhaalt tijdens het eerste bisnummer met een andere plaatselijke  , redelijk aangeschoten  , “ Caruso “ die enkel zichzelf belachelijk staat te maken . Dat is ook blues lacht een top – entertainster als Robin achteraf weg . Maar een “ Whole lotta shaking “ en “ Let the good times roll “ maken dit dan weer meer dan goed . Bij het einde keek ik vlug even op mijn horloge met de bedenking : stoppen ze nu al ? Maar de tijd wees mij terecht , ze hadden twee sets van meer dan een uur gebracht . Gelukkig had ik nota’s genomen , want na de show hebben we nog redelijk lang nagekaart over alles en nog wat , maar een playlist , waar is dat ook voor nodig ?